woensdag 31 december 2008
seizoenen aan de Voksenkollveien
dinsdag 23 december 2008
Jul!
Kijk, het is echt kerst! Met de beste wensen voor het nieuwe jaar!!
En hieronder de foto die jullie al heel lang te goed hadden (er zijn, ahum, wel wat goede voornemens met betrekking tot deze blog):
...zie je 'em? In juni, vanaf ons terras!
vrijdag 12 september 2008
praktijkcursus assertiviteit - vervolg
Misschien is praktijkcursus 'omgaan met conflicten' een betere titel voor deze berichtenserie. Nouja. Update nav het gesprek van gisteravond...
Het blijkt dat we heel aardig hebben ingeschat hoe de situatie is, er zijn 2 dames die de gemeenschap domineren, en dat kunnen ze doen omdat er mensen zijn als Anders, zonder ruggegraat, die volledig over zich heen laat lopen. Ook tegen ons was hij bijna alleen in de verdediging, als we ergens een opmerking over hadden wist hij niet hoe snel hij moest zeggen dat HIJ geen last van ons had, dat HIJ wel buitenlandse vrienden heeft, dat hij het gras zelfs wel voor ons wilde maaien - alles om maar met rust gelaten te worden. Hij gaf zelfs min of meer toe dat hij laf was, zei dat hij altijd toegaf aan de eisen die hij zelf kreeg om de lieve vrede te bewaren. Dat hij dat zo gewend was want hij had strenge ouders gehad. Het was alsof ik tegen een kind sprak, hij luisterde maar en zei ja en amen. We hebben echt met hem te doen. Hij was trouwens niet eens op die vergadering geweest, zijn vriendin Helene was alleen gegaan, want hij had (bij voorbaat al) hoofdpijn...
Ik heb er evengoed nog steeds behoorlijk de zenuwen van en absoluut de behoefte om mn hart te luchten. Als je je in je eigen huis niet thuis voelt is dat heel naar... We kijken het nog een tijdje aan, maar als het ons energie blijft kosten pakken we inderdaad onze spullen. Ik vul vandaag nog een formulier in om via de universiteit huisvesting aan te vragen.
Het blijkt dat we heel aardig hebben ingeschat hoe de situatie is, er zijn 2 dames die de gemeenschap domineren, en dat kunnen ze doen omdat er mensen zijn als Anders, zonder ruggegraat, die volledig over zich heen laat lopen. Ook tegen ons was hij bijna alleen in de verdediging, als we ergens een opmerking over hadden wist hij niet hoe snel hij moest zeggen dat HIJ geen last van ons had, dat HIJ wel buitenlandse vrienden heeft, dat hij het gras zelfs wel voor ons wilde maaien - alles om maar met rust gelaten te worden. Hij gaf zelfs min of meer toe dat hij laf was, zei dat hij altijd toegaf aan de eisen die hij zelf kreeg om de lieve vrede te bewaren. Dat hij dat zo gewend was want hij had strenge ouders gehad. Het was alsof ik tegen een kind sprak, hij luisterde maar en zei ja en amen. We hebben echt met hem te doen. Hij was trouwens niet eens op die vergadering geweest, zijn vriendin Helene was alleen gegaan, want hij had (bij voorbaat al) hoofdpijn...
Ik heb er evengoed nog steeds behoorlijk de zenuwen van en absoluut de behoefte om mn hart te luchten. Als je je in je eigen huis niet thuis voelt is dat heel naar... We kijken het nog een tijdje aan, maar als het ons energie blijft kosten pakken we inderdaad onze spullen. Ik vul vandaag nog een formulier in om via de universiteit huisvesting aan te vragen.
woensdag 10 september 2008
Praktijkcursus assertiviteit
Is alweer lang geleden, het laatste bericht...
Een bericht over wat ons de laatste weken bezighoudt. Het elfenpaleis is nog niet helemaal een paleis, er wonen namelijk nog wat trollen in het bos hier die de boel in de war schoppen. Het is wel een beetje een soap hoor, komtie:
Het begon toen we aankwamen, na zo'n 3 dagen lag er een briefje van verhuurder A. in de bus dat parkeren voor de deur niet toegestaan was, en dat er geklaagd was over de vuilniszakken die voor het raam hingen. Tja. Wij waren aan het verhuizen, dan heb je zulke dingen.
In de periode erna hebben we steeds gedoe gehad met onze bovenbuurvrouw V. Een aardige dame, in eerste instantie, studente theologie die veel thuis zou zijn om te studeren. Zij werd echter zo gestrest over haar eigen appartement, waar ze nog geen schilderijtje aan de muur mocht hangen van haar verhuurster K, waar ze inmiddels al een advocaat onder de arm genomen had, dat ze Onno's gitaarspel ook niet kon verdragen. We hebben geprobeerd afspraken er over te maken. Ze heeft ons haar collegerooster gegeven maar ging er vervolgens van uit dat er dan verder geen minuut overlast zou zijn...midden op de dag gitaarspelen, is dat overlast veroorzaken?
Kortom, spanning bij ons vanwege V. Maar ook K bleek niet zo'n lekkere. K. woont niet op het terrein. Ik heb haar een keer gesproken, toen ze er was om haar dakgoot te laten ontstoppen. Die was namelijk verstopt waardoor wij steeds een soort waterval voor ons slaapkamerraam hadden. Ze vond dat wij dat eigenlijk zelf hadden moeten doen, even een ladder pakken, dan hoefde zij geen werklui te laten komen. Oja, en onze schutting kon ook wel een verfje gebruiken.
Bijkomstigheid, K. is de voorzitter van het bestuur van de vereniging van eigenaren. V. was er van overtuigd dat zij wel achter die klacht over de vuilniszakken zou zitten. Vorige week maandag spraken we V. weer en ze zei dat ze zou gaan verhuizen omdat ze K. niet langer verdroeg. Maar dat ze ons wel fijne buren vond. Dat laatste luchtte mij wel op.
Het was alleen nog niet over - de volgende dag (vorige week dinsdag was dat) kreeg ik een email van A., dat het bestuur geklaagd had over onze auto (de VW bus van Onno dus), die permanent op een gastenparkeerplaats stond. Dat was niet de bedoeling; er was geen parkeerplaats bij de huur inbegrepen (volgens A.) en of we de bus maar wilden weghalen.
Naar aanleiding van die mail heb ik hem op gesprek gevraagd, om een en ander te bespreken. Dat was goed, alleen kon hij pas anderhalve week later, morgenavond dus. Intussen zijn we helaas nog meermaals gesommeerd om onze bus te verwijderen, en kregen we bovendien van hem verwijten doorgespeeld over geluidsoverlast (er zouden meerdere klagers zijn) en dat we het gras niet hadden helpen maaien (ook daar zou over geklaagd zijn). Dit was na een vergadering van de vereniging van eigenaren op dinsdagavond.
We waren al zo'n beetje klaar om onze spullen te pakken, tot we gisteren en vanochtend met andere buren gesproken hebben. Het blijkt een rampzalige vergadering te zijn geweest. Poolse mensen die, al langere tijd, op eenzelfde manier als wij gepest worden (hun schutting die ze in overleg met hun directe buren hadden neergezet was niet goed en moest maar weg of ten minste zwart geverfd worden, de schotelantenne moest ook weg en K. weigerde met hen te praten omdat ze geen goed noors zouden kunnen. En ook zij hebben gedoe gehad rond hun parkeerplaats.) We zijn gisteravond bijna 2 uur bij hen binnen geweest. Vanochtend spraken we andere buren, met 2 husky's die buiten wonen in een hok. Daarop was ook allerlei commentaar: de kettingen van de honden maakten zo'n hinderlijk geluid, het was geen mooi gezicht, die honden, en het zou bovendien dierenmishandeling zijn. Ook zij zijn er tijdens hun verhuizing meermalen op aangesproken dat hun auto voor de deur stond. Nog weer andere mensen, met kinderen, die niet op de vergadering waren (wsch omdat ze ook huurders zijn) hebben een basketbaldoel in de tuin staan. Dat was ook een rotgezicht en moet maar weg.
Er zijn, kortom, 2 dames in de VVE, K. en (niet eerder genoemd) M., die iedereen hun manier van leven wensen op te leggen - je bent hier welkom als je noors bent, een mooie nieuwe auto hebt, geen enkele vorm van geluid produceert, en vooral niet afwijkt van hun normen. Drie keer raden wat men vindt van een muzikant met een busje in camouflagekleuren. Veel andere bewoners zijn meelopers - het doet hun niets of de honden wel of niet buiten zijn, maar K. zet een keel op en dan stemmen ze wel met haar mee... A. is er helaas ook zo een, en meer, hij vreest voor zijn eigen parkeerplaatsje. Hij en zijn vriendin hebben allebei een auto, en daarom is er (in zijn wereld) geen plaats voor die van ons...
Heel naar ook om uit te vinden dat A. achter onze rug om een email stuurt aan alle andere bewoners waarin staat dat hij ons, naar aanleiding van de klachten, op ons gedrag heeft aangesproken. Stemmingmakerij, als je het mij vraagt. Tegen ons zegt hij dat de parkeerkwestie een beslissing van de VVE is, en hij daar helemaal niets aan kan doen. De achterbakse worm, zegt Onno. Ik ben het wel met hem eens, helaas...
We zijn dus in het geweer, nu. Het leidt ons allebei behoorlijk af, maar we leren er wel een hele hoop van. Over mensen. Over onszelf. Bijna hadden ze ons doen geloven dat wij degenen waren met afwijkend en intolerabel gedrag. Nu weten we dat het anders zit. Als A. kan bewijzen dat we NIET het recht hebben om daar te parkeren of overdag gitaar te spelen, dan zeggen we onze huur wel op, want dan hebben we daar niet zo veel meer te zoeken. Hopelijk lukt het echter om de negatieve stemming die het wijkje domineert te breken en de normale mensen de normen te laten bepalen, die het mogelijk maken om op die plek te LEVEN.
We gaan het zien. Wij kunnen weg, voor mensen zoals de poolse buren is dat veel lastiger. Mede voor hun doen we ons best. Voor één keer de barricaden op tegen de oppressie en de sociale ongelijkheid!!
Een bericht over wat ons de laatste weken bezighoudt. Het elfenpaleis is nog niet helemaal een paleis, er wonen namelijk nog wat trollen in het bos hier die de boel in de war schoppen. Het is wel een beetje een soap hoor, komtie:
Het begon toen we aankwamen, na zo'n 3 dagen lag er een briefje van verhuurder A. in de bus dat parkeren voor de deur niet toegestaan was, en dat er geklaagd was over de vuilniszakken die voor het raam hingen. Tja. Wij waren aan het verhuizen, dan heb je zulke dingen.
In de periode erna hebben we steeds gedoe gehad met onze bovenbuurvrouw V. Een aardige dame, in eerste instantie, studente theologie die veel thuis zou zijn om te studeren. Zij werd echter zo gestrest over haar eigen appartement, waar ze nog geen schilderijtje aan de muur mocht hangen van haar verhuurster K, waar ze inmiddels al een advocaat onder de arm genomen had, dat ze Onno's gitaarspel ook niet kon verdragen. We hebben geprobeerd afspraken er over te maken. Ze heeft ons haar collegerooster gegeven maar ging er vervolgens van uit dat er dan verder geen minuut overlast zou zijn...midden op de dag gitaarspelen, is dat overlast veroorzaken?
Kortom, spanning bij ons vanwege V. Maar ook K bleek niet zo'n lekkere. K. woont niet op het terrein. Ik heb haar een keer gesproken, toen ze er was om haar dakgoot te laten ontstoppen. Die was namelijk verstopt waardoor wij steeds een soort waterval voor ons slaapkamerraam hadden. Ze vond dat wij dat eigenlijk zelf hadden moeten doen, even een ladder pakken, dan hoefde zij geen werklui te laten komen. Oja, en onze schutting kon ook wel een verfje gebruiken.
Bijkomstigheid, K. is de voorzitter van het bestuur van de vereniging van eigenaren. V. was er van overtuigd dat zij wel achter die klacht over de vuilniszakken zou zitten. Vorige week maandag spraken we V. weer en ze zei dat ze zou gaan verhuizen omdat ze K. niet langer verdroeg. Maar dat ze ons wel fijne buren vond. Dat laatste luchtte mij wel op.
Het was alleen nog niet over - de volgende dag (vorige week dinsdag was dat) kreeg ik een email van A., dat het bestuur geklaagd had over onze auto (de VW bus van Onno dus), die permanent op een gastenparkeerplaats stond. Dat was niet de bedoeling; er was geen parkeerplaats bij de huur inbegrepen (volgens A.) en of we de bus maar wilden weghalen.
Naar aanleiding van die mail heb ik hem op gesprek gevraagd, om een en ander te bespreken. Dat was goed, alleen kon hij pas anderhalve week later, morgenavond dus. Intussen zijn we helaas nog meermaals gesommeerd om onze bus te verwijderen, en kregen we bovendien van hem verwijten doorgespeeld over geluidsoverlast (er zouden meerdere klagers zijn) en dat we het gras niet hadden helpen maaien (ook daar zou over geklaagd zijn). Dit was na een vergadering van de vereniging van eigenaren op dinsdagavond.
We waren al zo'n beetje klaar om onze spullen te pakken, tot we gisteren en vanochtend met andere buren gesproken hebben. Het blijkt een rampzalige vergadering te zijn geweest. Poolse mensen die, al langere tijd, op eenzelfde manier als wij gepest worden (hun schutting die ze in overleg met hun directe buren hadden neergezet was niet goed en moest maar weg of ten minste zwart geverfd worden, de schotelantenne moest ook weg en K. weigerde met hen te praten omdat ze geen goed noors zouden kunnen. En ook zij hebben gedoe gehad rond hun parkeerplaats.) We zijn gisteravond bijna 2 uur bij hen binnen geweest. Vanochtend spraken we andere buren, met 2 husky's die buiten wonen in een hok. Daarop was ook allerlei commentaar: de kettingen van de honden maakten zo'n hinderlijk geluid, het was geen mooi gezicht, die honden, en het zou bovendien dierenmishandeling zijn. Ook zij zijn er tijdens hun verhuizing meermalen op aangesproken dat hun auto voor de deur stond. Nog weer andere mensen, met kinderen, die niet op de vergadering waren (wsch omdat ze ook huurders zijn) hebben een basketbaldoel in de tuin staan. Dat was ook een rotgezicht en moet maar weg.
Er zijn, kortom, 2 dames in de VVE, K. en (niet eerder genoemd) M., die iedereen hun manier van leven wensen op te leggen - je bent hier welkom als je noors bent, een mooie nieuwe auto hebt, geen enkele vorm van geluid produceert, en vooral niet afwijkt van hun normen. Drie keer raden wat men vindt van een muzikant met een busje in camouflagekleuren. Veel andere bewoners zijn meelopers - het doet hun niets of de honden wel of niet buiten zijn, maar K. zet een keel op en dan stemmen ze wel met haar mee... A. is er helaas ook zo een, en meer, hij vreest voor zijn eigen parkeerplaatsje. Hij en zijn vriendin hebben allebei een auto, en daarom is er (in zijn wereld) geen plaats voor die van ons...
Heel naar ook om uit te vinden dat A. achter onze rug om een email stuurt aan alle andere bewoners waarin staat dat hij ons, naar aanleiding van de klachten, op ons gedrag heeft aangesproken. Stemmingmakerij, als je het mij vraagt. Tegen ons zegt hij dat de parkeerkwestie een beslissing van de VVE is, en hij daar helemaal niets aan kan doen. De achterbakse worm, zegt Onno. Ik ben het wel met hem eens, helaas...
We zijn dus in het geweer, nu. Het leidt ons allebei behoorlijk af, maar we leren er wel een hele hoop van. Over mensen. Over onszelf. Bijna hadden ze ons doen geloven dat wij degenen waren met afwijkend en intolerabel gedrag. Nu weten we dat het anders zit. Als A. kan bewijzen dat we NIET het recht hebben om daar te parkeren of overdag gitaar te spelen, dan zeggen we onze huur wel op, want dan hebben we daar niet zo veel meer te zoeken. Hopelijk lukt het echter om de negatieve stemming die het wijkje domineert te breken en de normale mensen de normen te laten bepalen, die het mogelijk maken om op die plek te LEVEN.
We gaan het zien. Wij kunnen weg, voor mensen zoals de poolse buren is dat veel lastiger. Mede voor hun doen we ons best. Voor één keer de barricaden op tegen de oppressie en de sociale ongelijkheid!!
maandag 10 maart 2008
Eindelijk! updates!
Tja, en zo gebeurt dan waar ik al voor vreesde: ik loop schandalig achter met jullie op de hoogte houden van al wat hier gebeurt...afbeelding van NORSAR website jordskjelv.no
Is er niks gebeurd dan? Nou best wel, sinds het laatste bericht 23 januari ben ik naar WK schaatsen in Hamar wezen kijken, ben ik in Sjusjoen bij mijn ouders op bezoek geweest en zij bij mij, is Onno hier geweest, en heb ik de laatste 10km van het seizoen gereden. Zie de berichten hieronder, die ik met mooi met terugwerkende kracht heb weten te publiceren :)
En, speciaal voor Evert, in de categorie baas boven baas: aardbeving op Spitsbergen!
Ook al weer even terug, namelijk 21 Februari, maar dan wel bijna 1 orde groter dan die in omg. Leicester (6.2 in plaats van 5.3)... de grootste historische aardbeving op Noors grondgebied inmiddels is het weer rustig...
dinsdag 4 maart 2008
Niet zo'n spectaculair heuveltje
Eind februari, een week lang Onno op bezoek gehad - heerlijk! Eerst een paar dagen in Oslo waar hij met lokale folkmuzikanten heeft kennisgemaakt en gespeeld, en daarna via Lillehammer naar, wederom, Sjusjoen. Daar genoten van de sneeuw en het mooie weer en van lekker naar buiten. Onno ging voor het eerst op de langlaufski's, we hadden bij de universiteit voor een habbekrats een paar gehuurd dat, nouja, ruim aan de maat was (ski's van 2.05), maar het ging hem geweldig af!! Prachtige tochten gemaakt en maar een klein beetje verdwaald; naar Nordseter (waar we Chrystelle nog tegen het lijf liepen die daar met haar ouders was), over de Lunkefjell, rondje Kroksjoen en rond het Sjusjovannet...
En toen gingen we een spannende film maken voor het thuisfront:
En toen gingen we een spannende film maken voor het thuisfront:
maandag 11 februari 2008
Met paps en mams in Sjusoen
Een week later, begin Februari waren mijn ouders op bezoek.
Eerst ben ik hen op zaterdag 2 februari vooruit gereisd naar Sjusjoen om in de hut die ze gehuurd hadden alvast de verwarming aan te zetten - bij wijze van spreken. Een hele lading boodschappen heb ik gesjouwd :) Het hutje, dat op ong. 3 km van het dorp lag, was een waar paleisje van alle gemakken voorzien incl luie stoel, enorme bank, open haard en vaatwasser. Het vroor dat het kraakte en was prachtig helder toen paps en mams na veel vertraging en bijna-kwijte ski's tegen 9 uur aankwamen met de taxi.
Zowaar een nieuw stuk route ontdekt onderweg naar Lillehammer, langs het water naar Mesnasaga, was schitterend...
Mental note voor de volgende keer: ook foto's maken van de binnenkant van het gezellige huisje!
Het volgende weekend waren ze in Oslo. De ski's hebben we niet meer gebruikt in de omgeving, het was te slecht met de sneeuw (helemaal als je natuurlijk een week zo verwend bent, qua omstandigheden). Vigelandpark en Munch Museum stonden op het programma, en we hebben nog op de Akershus vesting rondgelopen. Heel gezellig weekend gehad! Gauw weer wat mij betreft!
Eerst ben ik hen op zaterdag 2 februari vooruit gereisd naar Sjusjoen om in de hut die ze gehuurd hadden alvast de verwarming aan te zetten - bij wijze van spreken. Een hele lading boodschappen heb ik gesjouwd :) Het hutje, dat op ong. 3 km van het dorp lag, was een waar paleisje van alle gemakken voorzien incl luie stoel, enorme bank, open haard en vaatwasser. Het vroor dat het kraakte en was prachtig helder toen paps en mams na veel vertraging en bijna-kwijte ski's tegen 9 uur aankwamen met de taxi.
Zowaar een nieuw stuk route ontdekt onderweg naar Lillehammer, langs het water naar Mesnasaga, was schitterend...
Mental note voor de volgende keer: ook foto's maken van de binnenkant van het gezellige huisje!
Het volgende weekend waren ze in Oslo. De ski's hebben we niet meer gebruikt in de omgeving, het was te slecht met de sneeuw (helemaal als je natuurlijk een week zo verwend bent, qua omstandigheden). Vigelandpark en Munch Museum stonden op het programma, en we hebben nog op de Akershus vesting rondgelopen. Heel gezellig weekend gehad! Gauw weer wat mij betreft!
zaterdag 26 januari 2008
Essent Cup in Hamar
Met een halfvolle bus naar het Vikingskip in Hamar getogen om de Essent wereldbekerwedstrijden schaatsen te gaan zien. De busreis uit Oslo was georganiseerd door Aktiv Skoyteklubb. In de bus, achterin een handvol jongens in helmen en rode shirts die alvast stevig aan het indrinken waren, een gitarist, een journalist, en dan nog een stuk of 15 anderen die ik (ook) niet kende. Ik was een beetje benauwd voor de sfeer in de hal, als dit nou de delegatie Oslo was...
... maar dat viel nog wel mee, uiteindelijk, zie de toestroom publiek buiten en uiteindelijk ook binnen het schip ('skipet')!
Tijdens de wedstrijd kwamen 4 knaloranje jongens achter ons staan. Die hebben de TV wel gehaald, heb ik gehoord, nou daar zat ik dus voor. Van 1 uur tot bij half 6 hebben we vanuit ons mooie plekje in de bocht zitten kijken, fanatiek he?
Bijvoorbeeld naar Sablikova (hier tijdens de 5 km, dat denk ik ten minste want ik heb zoveel foto's van haar)
Intussen zaten deze heren maar een beetje te luieren...
Van het feest na afloop, met live country muziek en dronken noren (wel een goede dronk, die schaatsfans) in een grote wigwamtent heb ik helaas geen bewijsmateriaal... om goed half 1 was de bus weer in Oslo, geweldige ervaring!
... maar dat viel nog wel mee, uiteindelijk, zie de toestroom publiek buiten en uiteindelijk ook binnen het schip ('skipet')!
Tijdens de wedstrijd kwamen 4 knaloranje jongens achter ons staan. Die hebben de TV wel gehaald, heb ik gehoord, nou daar zat ik dus voor. Van 1 uur tot bij half 6 hebben we vanuit ons mooie plekje in de bocht zitten kijken, fanatiek he?
Bijvoorbeeld naar Sablikova (hier tijdens de 5 km, dat denk ik ten minste want ik heb zoveel foto's van haar)
Intussen zaten deze heren maar een beetje te luieren...
Van het feest na afloop, met live country muziek en dronken noren (wel een goede dronk, die schaatsfans) in een grote wigwamtent heb ik helaas geen bewijsmateriaal... om goed half 1 was de bus weer in Oslo, geweldige ervaring!
woensdag 23 januari 2008
Hydrologisch veldwerk in Langtjern
Vandaag met Chrystelle mee het veld in geweest naar Langtjern ("het lange meertje" een stuk voorbij Honefoss, kaart volgt) op 2 uur rijden van Oslo. Berevroeg vertrokken, om 7 uur, om zo goed mogelijk van het daglicht gebruik te kunnen maken. Vanaf de plek waar we niet verder konden met de auto...
...was het nog bijna 2 uur skien (eigen spoor trekken en de weg zoeken) voor we bij het meertje aankwamen. Daar zijn we vervolgens nog weer 2 uur bezig geweest om de 3 meetapparaten te vinden, bereiken (vooral dat) en af te lezen.
Chrystelle bij een van haar meetapparaten. NB, die dingen staan op een paal, normaalgesproken anderhalve meter boven de grond.
Dat alles op ski's en (het laatste steile stuk) op sneeuwschoenen!
...was het nog bijna 2 uur skien (eigen spoor trekken en de weg zoeken) voor we bij het meertje aankwamen. Daar zijn we vervolgens nog weer 2 uur bezig geweest om de 3 meetapparaten te vinden, bereiken (vooral dat) en af te lezen.
Chrystelle bij een van haar meetapparaten. NB, die dingen staan op een paal, normaalgesproken anderhalve meter boven de grond.
Dat alles op ski's en (het laatste steile stuk) op sneeuwschoenen!
zondag 20 januari 2008
Drama...en parelmoerwolken!
Drama deze week: mijn computer thuis hield er ineens mee op... Had iets met mijn wireless netwerk te maken, bleek, zodra mijn wireless adapter aan stond ging direct mn compu dood. AARGH! weg communicatie... Om een lang verhaal kort te maken, het was geen hardware probleem, en opnieuw installeren van de driver was genoeg om em weer aan de praat te krijgen. Helaas was ik het wachtwoord voor het netwerk vergeten en is Marius 3 weken op vakantie, dus moest ik op een netwerkkabel uit.
Dat deed ik zaterdagmiddag (vrijdagavond waren we met collega's uit geweest, het was weer betaaldag geweest ;). Tegen zonsondergang was ik in de haven en daar bood de lucht het volgende spektakel: parelmoerwolken!
Ik was mijn camera vergeten; deze foto is geleend van de noorse weersite yr.no (daar vind je nog meer foto's). Waar ik was, had ik er ook nog gewone, in de zonsondergang oranje oplichtende wolken bij, en de zee....het was prachtig.
Zondag weer vroeg op voor weer een skitocht, nu met Chrystelle, Olivier en Christiane. De eerste twee ken ik nog uit Frankrijk toen ik daar 2 jaar geleden 4 maanden zat. Het is de hele week erg warm geweest in Oslo, het dooide enorm. In de stad is alle sneeuw allang weer weg en hebben we regen... De tocht ging vanuit Sorkedalen deze keer, een zogenaamd 'sneeuwgat'; een plek waar altijd nog wel sneeuw is. Het was inderdaad nog te doen, ook al was de sneeuw oud en korrelig, met de textuur van zand. Weinig grip dus, maar we hadden geen zin in klister dus dan maar een beetje extra je best doen om omhoog te komen. Naar beneden ging 2 keer zo snel!
Dat deed ik zaterdagmiddag (vrijdagavond waren we met collega's uit geweest, het was weer betaaldag geweest ;). Tegen zonsondergang was ik in de haven en daar bood de lucht het volgende spektakel: parelmoerwolken!
Ik was mijn camera vergeten; deze foto is geleend van de noorse weersite yr.no (daar vind je nog meer foto's). Waar ik was, had ik er ook nog gewone, in de zonsondergang oranje oplichtende wolken bij, en de zee....het was prachtig.
Zondag weer vroeg op voor weer een skitocht, nu met Chrystelle, Olivier en Christiane. De eerste twee ken ik nog uit Frankrijk toen ik daar 2 jaar geleden 4 maanden zat. Het is de hele week erg warm geweest in Oslo, het dooide enorm. In de stad is alle sneeuw allang weer weg en hebben we regen... De tocht ging vanuit Sorkedalen deze keer, een zogenaamd 'sneeuwgat'; een plek waar altijd nog wel sneeuw is. Het was inderdaad nog te doen, ook al was de sneeuw oud en korrelig, met de textuur van zand. Weinig grip dus, maar we hadden geen zin in klister dus dan maar een beetje extra je best doen om omhoog te komen. Naar beneden ging 2 keer zo snel!
zondag 13 januari 2008
...en de tweede!
De tocht van gisteren smaakte naar meer, dus trokken Chrystelle en ik er al vroeg op uit (kwart over 9 in de metro en dat op zondagochtend!) voor nog een rondje bij Frognerseteren. Zo vroeg en een iets kleiner lusje dan gister, omdat ik vanmiddag nog een andere afspraak heb bij Oyvind thuis waar ook Evy Stoney en hun dochtertje Pia naar toe komen.
Vandaag was het zonnig en helder, en bleek Frognerseteren een prachtig uitzicht over de stad te bieden!
Uitzicht vanaf metrostation Frognerseteren. Het water is de zee, het Oslofjord, en de stad ligt aan deze kant van het water. Het is bijna 10 uur, de zon is net op....(links net buiten beeld)
Nog een keer uitzicht maar nu van ietsje lager en met mij er voor.
Chrystelle in actie.
De routes: zwart: zaterdag, geel, vandaag met Chrys. We eindigden bij Midstuen, spannende lange afdaling want nogal ijzig.
Vandaag was het zonnig en helder, en bleek Frognerseteren een prachtig uitzicht over de stad te bieden!
Uitzicht vanaf metrostation Frognerseteren. Het water is de zee, het Oslofjord, en de stad ligt aan deze kant van het water. Het is bijna 10 uur, de zon is net op....(links net buiten beeld)
Nog een keer uitzicht maar nu van ietsje lager en met mij er voor.
Chrystelle in actie.
De routes: zwart: zaterdag, geel, vandaag met Chrys. We eindigden bij Midstuen, spannende lange afdaling want nogal ijzig.
zaterdag 12 januari 2008
de eerste skitocht
Vandaag een beetje landerig wakker geworden. Buiten nattesneeuwde het en later regen, slecht voor de motivatie. Toch mezelf in de kleren gehesen want volgens de informatie is het goed skien in Nordmarka, de heuvels even ten noorden van Oslo en bereikbaar per metro, een half uurtje rijden vanaf station Majorstua.
Ik ben niet teleurgesteld, integendeel! Zo zag het er uit toen ik de metro uit stapte...
...en onderweg werd het alleen maar beter!
Deze kleine jongen kwam kijken of er bij Ullevalseter niet iets viel te snaaien.
Dat is een heel leuke oude boerderij, helemaal hout en super sfeervol van binnen met openhaard enzo, en allemaal lekkere dingen. Prima stopplek halverwege de tocht. In het donker ben ik langs de verlichte loipe weer teruggeskied naar mn beginpunt. Geweldige middag! (ja daarom is het dus helemaal niet vervelend om in Oslo te wonen) En nu onder de douche...
Ik ben niet teleurgesteld, integendeel! Zo zag het er uit toen ik de metro uit stapte...
...en onderweg werd het alleen maar beter!
Deze kleine jongen kwam kijken of er bij Ullevalseter niet iets viel te snaaien.
Dat is een heel leuke oude boerderij, helemaal hout en super sfeervol van binnen met openhaard enzo, en allemaal lekkere dingen. Prima stopplek halverwege de tocht. In het donker ben ik langs de verlichte loipe weer teruggeskied naar mn beginpunt. Geweldige middag! (ja daarom is het dus helemaal niet vervelend om in Oslo te wonen) En nu onder de douche...
donderdag 10 januari 2008
Daar staan jullie dan!
...alle lijstjes op een rijtje, boven mijn burootje zodat ik jullie steeds zie als ik daar zit. Geweldig!
maandag 7 januari 2008
Terug in Oslo, plannen
Aan alle goede dingen komt een eind, zo ook aan de vakantie. Ik heb er van genoten! Terugkeer en afscheid werden enigszins verzacht door 30 cm sneeuw, hier het uitzicht vanaf de voordeur naar de Holtegata, gisteravond bij lantarenlicht.
Inmiddels heb ik er alweer een werkdag op zitten - het was leuk om iedereen op de faculteit weer te zien. Ik heb me eindelijk op de seismische data gestort. Schitterend! Ik denk dat ik het EGU congres in Wenen (in April) dit jaar oversla. Er staat half februari een meeting gepland met alle mensen van het PetroBar project, en in Juni zullen we de Russische collega's in St. Petersburg met een bezoek vereren. Van de zomer naar Spitsbergen; wanneer precies moet nog worden afgesproken.
Begin februari kan ik mijn ouders op bezoek verwachten en eind februari komt Onno. Dat zijn dingen om naar uit te kijken! Intussen zijn de verlichte loipes buiten Oslo tot 11 uur 's avonds geopend, dat moet ik binnenkort ook eens gaan uitproberen.
Inmiddels heb ik er alweer een werkdag op zitten - het was leuk om iedereen op de faculteit weer te zien. Ik heb me eindelijk op de seismische data gestort. Schitterend! Ik denk dat ik het EGU congres in Wenen (in April) dit jaar oversla. Er staat half februari een meeting gepland met alle mensen van het PetroBar project, en in Juni zullen we de Russische collega's in St. Petersburg met een bezoek vereren. Van de zomer naar Spitsbergen; wanneer precies moet nog worden afgesproken.
Begin februari kan ik mijn ouders op bezoek verwachten en eind februari komt Onno. Dat zijn dingen om naar uit te kijken! Intussen zijn de verlichte loipes buiten Oslo tot 11 uur 's avonds geopend, dat moet ik binnenkort ook eens gaan uitproberen.
zondag 6 januari 2008
Lemele
Een heerlijke week vakantie rond oud-en-nieuw in Overijssel, die voornamelijk bestond uit slapen en eten en wandelen op de prachtige Lemelerberg, heeft maar liefst 1 foto opgeleverd.
De allerbeste wensen bij deze voor iedereen!
En lieve Onno, Petra, Ilse, Jessie, Mathijs, Ingrid, Arjan, Wim, Evert, Eelco: het was geweldig! Als jullie mijn foto-archief kunnen aanvullen met beelden van bijvoorbeeld Twister en carbidschieten houd ik me van harte aanbevolen :)
De allerbeste wensen bij deze voor iedereen!
En lieve Onno, Petra, Ilse, Jessie, Mathijs, Ingrid, Arjan, Wim, Evert, Eelco: het was geweldig! Als jullie mijn foto-archief kunnen aanvullen met beelden van bijvoorbeeld Twister en carbidschieten houd ik me van harte aanbevolen :)
Abonneren op:
Posts (Atom)
